Historia hotelu

W dniu 19 grudnia 1907 r. Weill Martignan, przedsiębiorca, złożył statuty firmy o nazwie Trianon, która miała zbudować luksusowy hotel w Wersalu. Pomysł nazwy firmy jest uzasadniony bliskością przyszłego hotelu z Petitem i Wielkim Trianem Parku Pałacu Wersalskiego. Architektura została powierzona René Sergentowi, który zdecydował się zbudować metalową ramę z murowanymi fasadami, które rygorystycznie odwzorowały klasyczną kamień w stylu tamtych czasów.

W dniu 1 maja 1910 wiele osób z Wersalu odwiedziło otwarcie hotelu, który z czasem stał się „ich” hotelem. Światowe osobowości również przybyły tam, chwaląc zarówno luksusowe otoczenie, jak i spokój miejsca.

Sarah Bernhardt zatrzymała się w hotelu podczas występów w Paryżu „l’Aiglon”. Pocierała ramiona z Marcelem Proustem, bankierem Lafitte i lotnikiem Santos-Dumont.

Kiedy wybuchły wrogie strony I wojny światowej, przekształcił hotel Trianon Palace w szpital pomocniczy dla brytyjskich oddziałów. Otwarty ponownie za 1916 lata, hotel powoli wrócił do pierwotnego powołania.

W dniu 1917 kwietnia Inter-Allied Military Committee utworzył tutaj swoją stałą Radę Wojenną, której celem było zakończenie śmiertelnej wojny.

W dniu 7 maja 1919 r., w pokoju, który nosi teraz swoje imię, Georges Clemenceau dyktował warunki Traktatu Wersalskiego, który został podpisany kilka dni później w Pałacu Wersalskim.

Po powrocie pokoju hotel Trianon Palace wznowił swoje miejsce jako instytucja społeczna, a w tamtym czasie specjalny „omnibus” łączył go trzy razy dziennie z Place de la Concorde. Pałac Trianon szybko stał się punktem orientacyjnym dla mężczyzn składających się z listów i świata rozrywki. W związku z tym Paul Valery, Sacha Guitry i Marlene Dietrich przyszli naładować swoje baterie. Stało się to również ulubionym kurortem wakacyjnym wielkich fortun na świecie, Johna Rockefellera i Paula Gettya, którzy mieli zostać tutaj podczas swoich wizyt w Paryżu.

W 1939 roku armia ponownie zinfiltrowała Pałac Trianonowy. Po raz pierwszy zamówione przez Królewskie Siły Powietrzne, które zainstalowały tu swoje paryskie biura w piwnicy, w 1940 roku stała się centralą Luftwaffe na zlecenie Marshal Goering. W 1944 roku nadeszła kolej amerykańskiej armii, aby ją okupować. Za ścianami Pałacu Trianon wpływowi mężczyźni, tacy jak Eisenhower, Patton, Bradley, General de Gaulle i Montgomery, podjęli ważne decyzje, które do dziś regulują naszą geopolityczną mapę.

W 1946 roku pokój przyniósł prestiżowych gości powojennych, takich jak książę Aga-Khan, królowa Elisabeth II, król Maroka i król Hussein Jordanii.

Na przestrzeni lat pałac Trianon stał się rajem dla światowej sławy osobowości. Tentory polityki międzynarodowej uwielbiają Pałac Trianon ze względu na jego bezpieczeństwo. Pisarze i artyści, tacy jak François Mauriac, Henri Bernstein, Jacques Brel, Jean Gabin, Jeanne Moreau, a nawet Tino Rossi, przyjechali tu po ciszę zachęcającą do tworzenia.

W 1990 latach pałac Trianon i jego 3 hektary parku zostały zakupione przez firmę zagraniczną. Hotel natychmiast przeszedł prace remontowe: w szczególności budowa drugiego budynku o nazwie „Pavillon du Trianon”, aby umożliwić hotelowi Trianon Palace powitanie klientów w większym, jeszcze bardziej luksusowym otoczeniu. Budynek Pavillon był również wyposażony w nowe centrum konferencyjne.

W 2009 roku Waldorf Astoria Versailles – Trianon Palace stał się częścią prestiżowej marki Waldorf Astoria Hotels & Resorts należącej do grupy Hilton, która posiada ponad 5​300 hotele w 106 krajach na całym świecie.